ഹിമവാഹിനിയായ ഗംഗയെ പ്പോലെ കിള്ളിയാര് ഒഴുകുന്നു സഹസ്രാബ്ദങ്ങളായി.
കിള്ളിയുടെ പാദങ്ങള് സ്പര്ശിച്ച മണ്ണില് ജഗദംബിക കുടിയിരുന്നു. എത്ര
വനനിലാവുകള് ആ മുടിപ്പുരയെ തഴുകി കടന്നുപോയി. എത്ര വാസന്ത രാവുകളില് അമ്മ
മക്കളെയും കാത്തു കാത്തിരുന്നു. കിള്ളിയാറില് മാനസ തീര്ഥത്തില്
കുളിച്ചു ശുദ്ധി വരുത്തി കണ്മഷി എഴുതി ചാന്തു തൊട്ട് ചന്ദനമെഴുതിയ
മുഖശോഭയുമായി വരദായിനിയായ ദേവി മക്കള്ക്ക് ദര്ശനമേകി. തിരുവനന്തപുരം
നഗരിയുടെ തീരം ചേര്ന്നുകിടന്ന ആറ്റുകാല് തികച്ചും ശാന്തമായ ഒരു
ഗ്രാമപ്രദേശമായിരുന്നു അന്ന്. കൃഷി മാത്രം മുഖ്യ ജീവനമാര്ഗമായിരുന്ന അനേകം
തലമുറകള് അവിടെ ജീവിച്ചു. ആറ്റുകാല് അമ്മയുടെ മുടിപ്പുരയിലെത്തി
ഉള്ളതില് പങ്കു കാണിക്ക അര്പ്പിച്ചും ഉള്ളില് വിങ്ങിയ സങ്കടങ്ങള്
അമ്മയോടു പങ്കിട്ടും അമ്മ നല്കിയ പ്രസാദം ഏറ്റുവാങ്ങിയും ആണ്ടിലൊരിക്കല്
അമ്മക്ക് പൊങ്കാല അര്പ്പിച്ചും അങ്ങനെ എത്രയോ കാലം...
ഇന്ന് ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രം വന്കരകള് താണ്ടി വിശ്വം മുഴുവന് അറിയപ്പെടുന്ന തീര്ഥാടന കേന്ദ്രമാണ്. ആറ്റുകാലമ്മ ജനലക്ഷങ്ങളുടെ അഭയവും രക്ഷയുമാണ്.കേരളത്തിനകത്തും പുറത്തും നിന്നുമായി സ്വദേശികളും വിദേശികളുള്പ്പടെ ലക്ഷങ്ങളാണ് ആണ്ടുതോറും കൊണ്ടാടുന്ന ആറ്റുകാല് പൊങ്കാലക്ക് നെഞ്ചുരുളിയില് വെന്ത സങ്കടങ്ങള് നൈവേദ്യമായി അര്പ്പിക്കനെത്തുന്നത്. അമ്മയുടെ കഥ തിരുവനന്തപുരത്തിന്റെ ചരിത്രത്തോടൊപ്പം വളര്ന്നുപോയ ഒരദ്ഭുതമാണ് .
ആ അദ്ഭുതം തേടി ഒരു ഗവേഷക ആറ്റുകാലില് എത്തി. അമ്മയുടെ മുന്പില് നിറകണ്ണുമായി എല്ലാംമറന്നു വന്ദിച്ചുനിന്നു. സമുദ്രവസനയായ ദേവിയുടെ തിരുമുന്പില് മിഴിനീര് കാണിക്ക യര്പ്പിച്ചു ' പാദസ്പര്ശം ക്ഷമസ്വ മേ..' എന്ന് ഉള്ളുരുകി കരഞ്ഞു.അമ്മയുടെ കഥ പറയാന് അവള് ആഗ്രഹിച്ചു. ഒരു മധ്യാഹ്നത്തിലായിരുന്നു ഉച്ചശീവേലി കണ്ടു വണങ്ങിയ ലക്ഷ്മിക്ക് അമ്മയെ അടുത്തറിയണമെന്ന അതിയായ വെമ്പല് ഉണ്ടാകുന്നത്.
ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിന്റെയും അമ്മയുടെയും പൊങ്കാലയുടെയും കഥയും ചരിത്രവും തേടി കവയിത്രിയും ഗവേഷകയുമായ ശ്രീമതി ലക്ഷ്മി രാജീവ് നടത്തിയ നീണ്ട നാല് വര്ഷത്തെ നിരന്തരാന്വേഷണം മനോഹരമായ ഒരു ഗ്രന്ഥമായി ഇതാ നമ്മുടെ മുന്പില്. അമ്മയോടുള്ള അളവറ്റ സ്നേഹവും ഭക്തിയും വിനയവും ലക്ഷ്മിയുടെ കൃതിയെ ഗഹനവും സുരഭിലവുമാക്കുന്നു. ചരിത്രം ചികയുമ്പോള് കതിരും പതിരും വേര്തിരിക്കാനും കാലത്തോടൊപ്പം ഒഴുകിപ്പോയ സത്യത്തിത്തിന്റെ ഹിരണ്മയപാത്രം തുറന്നെടുക്കാനും ലക്ഷ്മി തീരുമാനിച്ചത് ഒരു നിയോഗമായിട്ടാണ്. താന് തൊടുന്നത് മഹത്തായൊരു പൊരുളിന്റെ നേരിലാണെന്നു തുടക്കം തൊട്ടേ ലക്ഷ്മിക്ക് ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു. സ്വാഭാവികമായും പുനരന്വേഷണത്തിന്റെ മുദ്രകള് തിരഞ്ഞു പോകുന്ന ഒരു വിദ്യാര്ഥി നേരിടാനിടയുള്ള പ്രതിബന്ധങ്ങള് ലക്ഷ്മിയും തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ക്ഷേത്രത്തിലെ മേല്ശാന്തിമാര്, ലഭ്യമായ ചരിത്ര രേഖകള്, ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന അപൂര്വ്വം വ്യക്തികള്, പോയ തലമുറയിലെ കഥകള് പകര്ന്ന വയോധികര്, ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ശരിയായ ചരിത്രം ഉറങ്ങിക്കിടന്ന തോട്ടം പാട്ടുകള്, ഇന്നും അത് പാടുന്ന അപൂര്വ്വം മനുഷ്യര്, ഫോക് ലോര് മേഖലയിലെ തലമുതിര്ന്ന അധ്യാപകര്, കേരളത്തിലെ ഭദ്രകാളീ ക്ഷേത്രങ്ങളെ ക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങള്, തന്ത്രസമുച്ചയം പോലുള്ള ആധികാരിക ഗ്രന്ഥങ്ങള്, സര്വകലാശാലകളില് ഉണ്ടായിട്ടുള്ള ഗവേഷണങ്ങള്... തീരുന്നില്ല.
നാല് വര്ഷവും അമ്മയെന്ന ധ്യാനവും മന്ത്രവുമായി അമ്മയില് നിറഞ്ഞു ജീവിക്കാന് ഈ എഴുത്തുകാരി വ്രതം നോല്ക്കുന്നു. അതീവ മധുരമാണ് ലക്ഷ്മി രാജീവ് എഴുതിയ ' ആറ്റുകാല് അമ്മ .. ജനലക്ഷങ്ങളുടെ ദേവി' എന്ന പുസ്തകം. ആറ്റുകാല് എന്ന പൊരുളിന്റെ വശ്യത വാക്കുകളുടെ സംഗീതമായാണ് നമുക്ക് അനുഭവപ്പെടുക. അമ്മയുടെ ഒരു ദിവസം തുടങ്ങുന്ന ഭൂപാളം തൊട്ട് രാത്രി നീലാംബരിയില് അമ്മ പള്ളിയുറങ്ങും വരെയുള്ള അഭൌമമായ അന്തരീക്ഷം ലക്ഷ്മി വര്ണിക്കുന്നത് കവിത നിറഞ്ഞ ഭാഷയിലാണ്.
ഈ ചരിത്രത്തിന്റെ താളുകള്ക്കിടയിലൂടെ ഒരു കാല്ത്തള യുടെ നാദം നമ്മെ പിന്തുടരും. കേവലം പതിനൊന്നു വയസ്സ് മാത്രമുള്ള കന്യ എന്ന പെണ്കുട്ടിയുടെ ചിലങ്കയുടെ ശബ്ദം. ആ ശബ്ദം തേടിയാണ് ലക്ഷി രാജീവ് കഴിഞ്ഞ വര്ഷങ്ങളില് ജീവിച്ചത്...
ഇന്ന് ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രം വന്കരകള് താണ്ടി വിശ്വം മുഴുവന് അറിയപ്പെടുന്ന തീര്ഥാടന കേന്ദ്രമാണ്. ആറ്റുകാലമ്മ ജനലക്ഷങ്ങളുടെ അഭയവും രക്ഷയുമാണ്.കേരളത്തിനകത്തും പുറത്തും നിന്നുമായി സ്വദേശികളും വിദേശികളുള്പ്പടെ ലക്ഷങ്ങളാണ് ആണ്ടുതോറും കൊണ്ടാടുന്ന ആറ്റുകാല് പൊങ്കാലക്ക് നെഞ്ചുരുളിയില് വെന്ത സങ്കടങ്ങള് നൈവേദ്യമായി അര്പ്പിക്കനെത്തുന്നത്. അമ്മയുടെ കഥ തിരുവനന്തപുരത്തിന്റെ ചരിത്രത്തോടൊപ്പം വളര്ന്നുപോയ ഒരദ്ഭുതമാണ് .
ആ അദ്ഭുതം തേടി ഒരു ഗവേഷക ആറ്റുകാലില് എത്തി. അമ്മയുടെ മുന്പില് നിറകണ്ണുമായി എല്ലാംമറന്നു വന്ദിച്ചുനിന്നു. സമുദ്രവസനയായ ദേവിയുടെ തിരുമുന്പില് മിഴിനീര് കാണിക്ക യര്പ്പിച്ചു ' പാദസ്പര്ശം ക്ഷമസ്വ മേ..' എന്ന് ഉള്ളുരുകി കരഞ്ഞു.അമ്മയുടെ കഥ പറയാന് അവള് ആഗ്രഹിച്ചു. ഒരു മധ്യാഹ്നത്തിലായിരുന്നു ഉച്ചശീവേലി കണ്ടു വണങ്ങിയ ലക്ഷ്മിക്ക് അമ്മയെ അടുത്തറിയണമെന്ന അതിയായ വെമ്പല് ഉണ്ടാകുന്നത്.
ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിന്റെയും അമ്മയുടെയും പൊങ്കാലയുടെയും കഥയും ചരിത്രവും തേടി കവയിത്രിയും ഗവേഷകയുമായ ശ്രീമതി ലക്ഷ്മി രാജീവ് നടത്തിയ നീണ്ട നാല് വര്ഷത്തെ നിരന്തരാന്വേഷണം മനോഹരമായ ഒരു ഗ്രന്ഥമായി ഇതാ നമ്മുടെ മുന്പില്. അമ്മയോടുള്ള അളവറ്റ സ്നേഹവും ഭക്തിയും വിനയവും ലക്ഷ്മിയുടെ കൃതിയെ ഗഹനവും സുരഭിലവുമാക്കുന്നു. ചരിത്രം ചികയുമ്പോള് കതിരും പതിരും വേര്തിരിക്കാനും കാലത്തോടൊപ്പം ഒഴുകിപ്പോയ സത്യത്തിത്തിന്റെ ഹിരണ്മയപാത്രം തുറന്നെടുക്കാനും ലക്ഷ്മി തീരുമാനിച്ചത് ഒരു നിയോഗമായിട്ടാണ്. താന് തൊടുന്നത് മഹത്തായൊരു പൊരുളിന്റെ നേരിലാണെന്നു തുടക്കം തൊട്ടേ ലക്ഷ്മിക്ക് ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്നു. സ്വാഭാവികമായും പുനരന്വേഷണത്തിന്റെ മുദ്രകള് തിരഞ്ഞു പോകുന്ന ഒരു വിദ്യാര്ഥി നേരിടാനിടയുള്ള പ്രതിബന്ധങ്ങള് ലക്ഷ്മിയും തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ക്ഷേത്രത്തിലെ മേല്ശാന്തിമാര്, ലഭ്യമായ ചരിത്ര രേഖകള്, ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന അപൂര്വ്വം വ്യക്തികള്, പോയ തലമുറയിലെ കഥകള് പകര്ന്ന വയോധികര്, ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ശരിയായ ചരിത്രം ഉറങ്ങിക്കിടന്ന തോട്ടം പാട്ടുകള്, ഇന്നും അത് പാടുന്ന അപൂര്വ്വം മനുഷ്യര്, ഫോക് ലോര് മേഖലയിലെ തലമുതിര്ന്ന അധ്യാപകര്, കേരളത്തിലെ ഭദ്രകാളീ ക്ഷേത്രങ്ങളെ ക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങള്, തന്ത്രസമുച്ചയം പോലുള്ള ആധികാരിക ഗ്രന്ഥങ്ങള്, സര്വകലാശാലകളില് ഉണ്ടായിട്ടുള്ള ഗവേഷണങ്ങള്... തീരുന്നില്ല.
നാല് വര്ഷവും അമ്മയെന്ന ധ്യാനവും മന്ത്രവുമായി അമ്മയില് നിറഞ്ഞു ജീവിക്കാന് ഈ എഴുത്തുകാരി വ്രതം നോല്ക്കുന്നു. അതീവ മധുരമാണ് ലക്ഷ്മി രാജീവ് എഴുതിയ ' ആറ്റുകാല് അമ്മ .. ജനലക്ഷങ്ങളുടെ ദേവി' എന്ന പുസ്തകം. ആറ്റുകാല് എന്ന പൊരുളിന്റെ വശ്യത വാക്കുകളുടെ സംഗീതമായാണ് നമുക്ക് അനുഭവപ്പെടുക. അമ്മയുടെ ഒരു ദിവസം തുടങ്ങുന്ന ഭൂപാളം തൊട്ട് രാത്രി നീലാംബരിയില് അമ്മ പള്ളിയുറങ്ങും വരെയുള്ള അഭൌമമായ അന്തരീക്ഷം ലക്ഷ്മി വര്ണിക്കുന്നത് കവിത നിറഞ്ഞ ഭാഷയിലാണ്.
ഈ ചരിത്രത്തിന്റെ താളുകള്ക്കിടയിലൂടെ ഒരു കാല്ത്തള യുടെ നാദം നമ്മെ പിന്തുടരും. കേവലം പതിനൊന്നു വയസ്സ് മാത്രമുള്ള കന്യ എന്ന പെണ്കുട്ടിയുടെ ചിലങ്കയുടെ ശബ്ദം. ആ ശബ്ദം തേടിയാണ് ലക്ഷി രാജീവ് കഴിഞ്ഞ വര്ഷങ്ങളില് ജീവിച്ചത്...
ആറ്റുകാലില് ചിരകാലമായി പാടിവരുന്ന തോറ്റംപാട്ടുകളാണ് അമ്മയുടെ
ചിരന്തനസത്യം തുറന്നുതരുന്നത്. മലയാളഭാഷ രൂപം കൊളളുന്നതിനും എത്രയോ മുമ്പ്
വായ്ത്താരിയായി ഉറവെടുത്ത തോറ്റംപാട്ടിന് സംഘകലത്തോളമോ അതിലുമധികമോ
പഴക്കമുണ്ടെന്ന സത്യം ചരിത്രം പരിശോധിക്കുന്നവര്ക്ക് മനസ്സിലാവും.
മലയാളത്തിലോ തമിഴിലോ അല്ല മലയാം തമിഴെന്നോ മലയാഴ്മയെന്നോ പറയാവുന്ന
മിശ്രരൂപത്തില് പാടിവന്ന തോറ്റം പാട്ടുകളിലാണ് ആറ്റുകാല് ദേവിയുടെ
ഉല്പത്തി കഥ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്നത്. ഇത്രയും കാലം പാടിവന്നിട്ടും ആ കഥകള്
തിരഞ്ഞുനോക്കാന് ആരും മിനക്കെട്ടില്ല എന്നതാണ് ദു:ഖകരമായ സത്യം.
ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തെക്കുറിച്ച് നിലവിലുള്ള വിശ്വാസം ആറ്റുകാല്
പിടാകത്തിലെ ചെറുകര മുല്ലുവീട്ടില് കാരണവര് കിള്ളിയാറിന് സമീപം
കണ്ടെത്തിയ കണ്ണകിയെന്ന പെണ്കുട്ടിയെ അവിടെ കുടിയിരുത്തി എന്നാണ്.
സ്വപ്നദര്ശനത്തില് താന് ചിലപ്പതികാരത്തിലെ കണ്ണകിയാണെന്ന് അരുളി എന്നാണു
പില്ക്കാലം പ്രചരിച്ചുപോന്നത്.
ഈ കഥയുടെ പൊരുള് തേടിയ ലക്ഷ്മി രാജീവ്, കേരളത്തിലെ ഭദ്രകാളീ ക്ഷേത്രങ്ങള് പലതിന്റെയും ഉല്പ്പത്തിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു കേള്ക്കുന്ന കഥയെ പ്പോലെ ഇതും ഒരു കെട്ടുകഥ മാത്രമാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ആറ്റുകാല് മുല്ലുവീട്ടിലെ പഴയ രേഖകളിലൊന്നിലും അമ്മയെക്കുറിച്ചോ ക്ഷേത്രത്തെപ്പറ്റിയോ വ്യക്തമായ ഒരു പരാമര്ശവുമില്ല. തിരുവിതാംകൂറിലെ വയലേലകളില് അന്നു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന മുടിപ്പുരകളില് ഒന്നായിരുന്നു ആറ്റുകാല്. കിള്ളിയാറിന്റെയും കരമാനയാറിന്റെയും തീരഭൂവില് കൃഷിയിടങ്ങളില് ആരാധനക്കായി ഒരുക്കിയ മുടിപ്പുരകള് കര്ഷകന്റെ ജീവിതവുമായി അഭേദ്യബന്ധം പുലര്ത്തിയ ദേവി ആരാധന യായിരുന്നു. പില്ക്കാലത്ത് ആറ്റുകാലില് പ്രതിഷ്ഠ നേടിയ ജഗദംബയും സാധാരണക്കാരില് സാധാരണക്കാരായ കര്ഷകര് കുടിവെച്ച ദേവതയാണ്. തോറ്റം പാട്ടിലെ കഥയനുസരിച്ച് സാക്ഷാല് പരമേശ്വരന്റെ മകള് കന്യ യാണ് ഭദ്രകാളീ ഭാവത്തില് അവിടെ കുടിയിരുന്നത്. പതിനൊന്നാം വയസ്സില് വിവാഹിതയായ, തുടര്ന്ന് നിത്യകന്യകയായി ജീവിക്കേണ്ടിവന്ന ദേവിയുടെയും താന് വരാനായി മനസാ സ്വീകരിച്ച ബാലകന്റെയും ചരിതമാണ് തോറ്റം പാട്ടുകാര് പാടിവന്നത്. ചിലങ്ക വില്ക്കാന് മധുരയിലേക്ക് പോയതും മോഷ്ടാവാണെന്നു തെറ്റിദ്ധരിച്ച പാണ്ഡ്യരാജാവ് ബാലകനെ വധിക്കുന്നതും, ഇതറിഞ്ഞു ദു:ഖാകുലയും ക്രോധാവിഷ്ടയുമായ കന്യ തന്റെ കാല്ച്ചിലങ്ക എറിഞ്ഞു മധുരാനഗരിയെ എരിച്ചു ചാമ്പലാക്കുന്നതും എല്ലാം തുടര്ക്കഥയായി തോറ്റംപാട്ടിലും വരുന്നു. ഇളങ്കോവടികള് ചിലപ്പതികാരത്തില് ഭേദഗതിയോടെ അവതരിപ്പിച്ച കണ്ണകീ - കോവലന് ചരിതം അതിനും മുന്നേ നിലനിന്നിരുന്ന തോറ്റംപാട്ടുകളുടെ അനുകീര്ത്തനമാവാം എന്നൊരു സാധ്യതയും നിലനില്ക്കുന്നു. ആറ്റുകാലിലെ മധുവാശന് എത്രയോ തലമുറയായി പാടിവന്ന ഈ ഗാനത്തിന്റെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന സാക്ഷ്യമാണ്.
ആദ്യകാലത്ത് ഗുരുതി തര്പ്പണവും മൃഗബലിയും ഉണ്ടായിരുന്ന ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തില് പില്കാലത്ത് അതെല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. ബ്രഹ്മാനന്ദസ്വാമി ശിവയോഗിയെ പ്പോലുള്ള സാമൂഹ്യ പരിഷ്കര്ത്താക്കളുടെ ഇടപെടല് മൂലം മൃഗബലി എന്നേക്കുമായി നിര്ത്തുകയായിരുന്നു. മണ്ണാന്, വണ്ണാന് സമുദായക്കാരാണ് തോറ്റംപാട്ട് പാടി വന്നത്, പില്ക്കാലം മറ്റു സമുദായക്കാരും പാടാന് തുടങ്ങി. ദേവിയെ വരിക്ക പ്പ്ലാവില് കൊത്തിയെടുത്ത ദാരുശില്പമായാണ് കുടിയിരുത്തിയത്.
അവ്യക്തമായി മറഞ്ഞുനിന്ന സത്യം തേടിയുള്ള യാത്രയിലാണ് ലക്ഷ്മി ആറ്റുകാലിന്റെ വര്ത്തമാനത്തിലേക്ക് നടന്നെത്തുന്നത്. തിരുവിതാംകൂറിലെ മഹാരാജ സ്വാതി തിരുനാളിന്റെ ആസ്ഥാന ജ്യോതിഷി കൂടിയായിരുന്ന ശ്രീ ശങ്കരനാഥജ്യോത്സ്യരാണ് ( 1790- 1858) ദേവിയുടെ മുടിപ്പുരയെ ഇന്ന് കാണുന്ന മാതൃകയുടെ പൂര്വ രൂപത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നത്. ബദരീനാഥ് ക്ഷേത്രത്തിലെ പൂജാരിയായിരുന്ന അദ്ദേഹം യോഗവാസിഷ്ടം ഭാഷ്യവും ദേവീ ഭാഗവതം പരിഭാഷയും നിര്വഹിച്ചിട്ടുള്ള ഒരു മഹദ് വ്യക്തിയായിരുന്നു. ശങ്കരനാഥജ്യോത്സ്യര് എന്ന ഈ മഹാപുരുഷനാണ് ബ്രാഹ്മണവിധി അനുസരിച്ചുള്ള പൂജാസമ്പ്രദായം ആറ്റുകാലില് ആവിഷ്കരിച്ചത്.
ആറ്റുകാല് സ്വദേശി ദിവാന് ബഹാദുര് ജഡ്ജി ഗോവിന്ദപിള്ള എന്നാ മഹാമനുഷ്യനാണ് നൂറ്റമ്പതു വര്ഷം മുന്പ് ആറ്റുകാലിലെ ദാരു പ്രതിഷ്ഠക്ക് പുതുക്കിപ്പണിത മുഖരൂപം പകര്ന്നത്. പ്രശസ്ത ഗായിക കെ എസ്.ചിത്രയുടെ മുതുമുത്തച്ഛന് ആയിരുന്ന ജഡ്ജി ഗോവിന്ദപിള്ളയുടെ സേവനം ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ചരിത്രത്തില് എന്നും ഓര്ക്കപ്പെടെണ്ടതാണെന്ന് ലക്ഷ്മി രാജീവ് രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. അതുപോലെ ഏറെക്കാലം പൂജാരിയായി ആറ്റുകാല് നിവാസികളുടെ സ്നേഹാദരങ്ങള് പിടിച്ചുപറ്റിയ വിഷ്ണു തീര്ഥന്പോറ്റിയും. ചട്ടമ്പി സ്വാമികളും ശിഷ്യന് അഭേദാനന്ദ സ്വാമിയും അങ്ങനെ എത്രയോ മഹാരഥന്മാര് ഇന്നത്തെ ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിന്റെ വളര്ച്ചയില് ചരിത്രത്തിന്റെ ഭാഗമായിട്ടുണ്ട്.
"സര്വ മംഗള മംഗല്യേ ശിവേ സര്വാര്ഥസാധികെ
ശരണ്യേ ത്ര്യംബകെ ദേവീ നാരായണീ നമോസ്തുതേ "
എന്ന് ഉള്ളില് തട്ടി പാടുകയും അമ്മാ അമ്മാ ..എന്ന് വാവിട്ടു വിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അമ്മയുടെ മക്കള് ചിരന്തനമായൊരു പ്രാഗ്ബോധത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുകയാണ്. കാലങ്ങളായി കേട്ടു പതിഞ്ഞ കഥകളോ ചരിത്രമോ അവരെ തെല്ലും ബാധിക്കുന്നില്ല.പില്ക്കാലം ഒരു കണ്ണകിയമ്മന് കോവില് പോലെ ദ്രാവിഡ മാതൃകയില് ക്ഷേത്ര മുഖപ്പുകളും സ്ഥാപാത്യ ശൈലിയും പ്രാകാര വിധാനവും മുഴുമിപ്പിക്കാന് കാരണമായത് ചിലപ്പതികാരകഥയുടെ സ്വാധീനമാവാം. കേരളത്തിലെ ഭദ്രകാളീ ക്ഷേത്രങ്ങള് പൊതുവേ തുറന്ന കാവുകളും കളരികളുമാണല്ലോ. ആറ്റുകാല് അമ്മ : ജനലക്ഷങ്ങളുടെ ദേവി എന്ന പുസ്തകം ശരിയായ ദിശാബോധത്തോടെ എഴുതപ്പെട്ടതാണ് എന്ന് ആദ്യവായനയില് തന്നെ നമുക്ക് ബോധ്യം വരും.ഒരു വിവാദപുസ്തകമായിട്ടല്ല ഞാന് ഈ കൃതിയെ വായിച്ചത്. തുറന്ന സംവാദ ത്തിനുള്ള സാധ്യത തുറന്നുതരുന്ന മനോഹരകൃതി ആയിട്ടാണ് എനിക്കിത് അനുഭവപ്പെട്ടത്.
തോറ്റംപാട്ടുകളുടെ സൌന്ദര്യം, പൊങ്കാല മഹോത്സവത്തിന്റെ ആഘോഷം, ത്രിപുരസുന്ദരിയായ അമ്മയുടെ അലങ്കാരപ്രിയത, നിത്യപൂജാ ക്രമത്തിലെ സൂക്ഷ്മാംശങ്ങള് എല്ലാം ഒന്നിനൊന്നു മനോഹരമാക്കിയ ഈ കൃതി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് അന്താരാഷ്ട്ര തലത്തില് ശ്രദ്ധേയരായ Harper Collins ആണ്. കമനീയമായ അനേകം ചിത്രങ്ങളും ഇല്ല സ്ട്രെഷനുകളും സ്കെച്ചുകളും പുസ്തകത്തിന്റെ സൌന്ദര്യത്തിനു മാറ്റ് കൂട്ടിയിട്ടുണ്ട്..
ഈ കഥയുടെ പൊരുള് തേടിയ ലക്ഷ്മി രാജീവ്, കേരളത്തിലെ ഭദ്രകാളീ ക്ഷേത്രങ്ങള് പലതിന്റെയും ഉല്പ്പത്തിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു കേള്ക്കുന്ന കഥയെ പ്പോലെ ഇതും ഒരു കെട്ടുകഥ മാത്രമാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ആറ്റുകാല് മുല്ലുവീട്ടിലെ പഴയ രേഖകളിലൊന്നിലും അമ്മയെക്കുറിച്ചോ ക്ഷേത്രത്തെപ്പറ്റിയോ വ്യക്തമായ ഒരു പരാമര്ശവുമില്ല. തിരുവിതാംകൂറിലെ വയലേലകളില് അന്നു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന മുടിപ്പുരകളില് ഒന്നായിരുന്നു ആറ്റുകാല്. കിള്ളിയാറിന്റെയും കരമാനയാറിന്റെയും തീരഭൂവില് കൃഷിയിടങ്ങളില് ആരാധനക്കായി ഒരുക്കിയ മുടിപ്പുരകള് കര്ഷകന്റെ ജീവിതവുമായി അഭേദ്യബന്ധം പുലര്ത്തിയ ദേവി ആരാധന യായിരുന്നു. പില്ക്കാലത്ത് ആറ്റുകാലില് പ്രതിഷ്ഠ നേടിയ ജഗദംബയും സാധാരണക്കാരില് സാധാരണക്കാരായ കര്ഷകര് കുടിവെച്ച ദേവതയാണ്. തോറ്റം പാട്ടിലെ കഥയനുസരിച്ച് സാക്ഷാല് പരമേശ്വരന്റെ മകള് കന്യ യാണ് ഭദ്രകാളീ ഭാവത്തില് അവിടെ കുടിയിരുന്നത്. പതിനൊന്നാം വയസ്സില് വിവാഹിതയായ, തുടര്ന്ന് നിത്യകന്യകയായി ജീവിക്കേണ്ടിവന്ന ദേവിയുടെയും താന് വരാനായി മനസാ സ്വീകരിച്ച ബാലകന്റെയും ചരിതമാണ് തോറ്റം പാട്ടുകാര് പാടിവന്നത്. ചിലങ്ക വില്ക്കാന് മധുരയിലേക്ക് പോയതും മോഷ്ടാവാണെന്നു തെറ്റിദ്ധരിച്ച പാണ്ഡ്യരാജാവ് ബാലകനെ വധിക്കുന്നതും, ഇതറിഞ്ഞു ദു:ഖാകുലയും ക്രോധാവിഷ്ടയുമായ കന്യ തന്റെ കാല്ച്ചിലങ്ക എറിഞ്ഞു മധുരാനഗരിയെ എരിച്ചു ചാമ്പലാക്കുന്നതും എല്ലാം തുടര്ക്കഥയായി തോറ്റംപാട്ടിലും വരുന്നു. ഇളങ്കോവടികള് ചിലപ്പതികാരത്തില് ഭേദഗതിയോടെ അവതരിപ്പിച്ച കണ്ണകീ - കോവലന് ചരിതം അതിനും മുന്നേ നിലനിന്നിരുന്ന തോറ്റംപാട്ടുകളുടെ അനുകീര്ത്തനമാവാം എന്നൊരു സാധ്യതയും നിലനില്ക്കുന്നു. ആറ്റുകാലിലെ മധുവാശന് എത്രയോ തലമുറയായി പാടിവന്ന ഈ ഗാനത്തിന്റെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന സാക്ഷ്യമാണ്.
ആദ്യകാലത്ത് ഗുരുതി തര്പ്പണവും മൃഗബലിയും ഉണ്ടായിരുന്ന ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തില് പില്കാലത്ത് അതെല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. ബ്രഹ്മാനന്ദസ്വാമി ശിവയോഗിയെ പ്പോലുള്ള സാമൂഹ്യ പരിഷ്കര്ത്താക്കളുടെ ഇടപെടല് മൂലം മൃഗബലി എന്നേക്കുമായി നിര്ത്തുകയായിരുന്നു. മണ്ണാന്, വണ്ണാന് സമുദായക്കാരാണ് തോറ്റംപാട്ട് പാടി വന്നത്, പില്ക്കാലം മറ്റു സമുദായക്കാരും പാടാന് തുടങ്ങി. ദേവിയെ വരിക്ക പ്പ്ലാവില് കൊത്തിയെടുത്ത ദാരുശില്പമായാണ് കുടിയിരുത്തിയത്.
അവ്യക്തമായി മറഞ്ഞുനിന്ന സത്യം തേടിയുള്ള യാത്രയിലാണ് ലക്ഷ്മി ആറ്റുകാലിന്റെ വര്ത്തമാനത്തിലേക്ക് നടന്നെത്തുന്നത്. തിരുവിതാംകൂറിലെ മഹാരാജ സ്വാതി തിരുനാളിന്റെ ആസ്ഥാന ജ്യോതിഷി കൂടിയായിരുന്ന ശ്രീ ശങ്കരനാഥജ്യോത്സ്യരാണ് ( 1790- 1858) ദേവിയുടെ മുടിപ്പുരയെ ഇന്ന് കാണുന്ന മാതൃകയുടെ പൂര്വ രൂപത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നത്. ബദരീനാഥ് ക്ഷേത്രത്തിലെ പൂജാരിയായിരുന്ന അദ്ദേഹം യോഗവാസിഷ്ടം ഭാഷ്യവും ദേവീ ഭാഗവതം പരിഭാഷയും നിര്വഹിച്ചിട്ടുള്ള ഒരു മഹദ് വ്യക്തിയായിരുന്നു. ശങ്കരനാഥജ്യോത്സ്യര് എന്ന ഈ മഹാപുരുഷനാണ് ബ്രാഹ്മണവിധി അനുസരിച്ചുള്ള പൂജാസമ്പ്രദായം ആറ്റുകാലില് ആവിഷ്കരിച്ചത്.
ആറ്റുകാല് സ്വദേശി ദിവാന് ബഹാദുര് ജഡ്ജി ഗോവിന്ദപിള്ള എന്നാ മഹാമനുഷ്യനാണ് നൂറ്റമ്പതു വര്ഷം മുന്പ് ആറ്റുകാലിലെ ദാരു പ്രതിഷ്ഠക്ക് പുതുക്കിപ്പണിത മുഖരൂപം പകര്ന്നത്. പ്രശസ്ത ഗായിക കെ എസ്.ചിത്രയുടെ മുതുമുത്തച്ഛന് ആയിരുന്ന ജഡ്ജി ഗോവിന്ദപിള്ളയുടെ സേവനം ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ചരിത്രത്തില് എന്നും ഓര്ക്കപ്പെടെണ്ടതാണെന്ന് ലക്ഷ്മി രാജീവ് രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. അതുപോലെ ഏറെക്കാലം പൂജാരിയായി ആറ്റുകാല് നിവാസികളുടെ സ്നേഹാദരങ്ങള് പിടിച്ചുപറ്റിയ വിഷ്ണു തീര്ഥന്പോറ്റിയും. ചട്ടമ്പി സ്വാമികളും ശിഷ്യന് അഭേദാനന്ദ സ്വാമിയും അങ്ങനെ എത്രയോ മഹാരഥന്മാര് ഇന്നത്തെ ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിന്റെ വളര്ച്ചയില് ചരിത്രത്തിന്റെ ഭാഗമായിട്ടുണ്ട്.
"സര്വ മംഗള മംഗല്യേ ശിവേ സര്വാര്ഥസാധികെ
ശരണ്യേ ത്ര്യംബകെ ദേവീ നാരായണീ നമോസ്തുതേ "
എന്ന് ഉള്ളില് തട്ടി പാടുകയും അമ്മാ അമ്മാ ..എന്ന് വാവിട്ടു വിളിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അമ്മയുടെ മക്കള് ചിരന്തനമായൊരു പ്രാഗ്ബോധത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുകയാണ്. കാലങ്ങളായി കേട്ടു പതിഞ്ഞ കഥകളോ ചരിത്രമോ അവരെ തെല്ലും ബാധിക്കുന്നില്ല.പില്ക്കാലം ഒരു കണ്ണകിയമ്മന് കോവില് പോലെ ദ്രാവിഡ മാതൃകയില് ക്ഷേത്ര മുഖപ്പുകളും സ്ഥാപാത്യ ശൈലിയും പ്രാകാര വിധാനവും മുഴുമിപ്പിക്കാന് കാരണമായത് ചിലപ്പതികാരകഥയുടെ സ്വാധീനമാവാം. കേരളത്തിലെ ഭദ്രകാളീ ക്ഷേത്രങ്ങള് പൊതുവേ തുറന്ന കാവുകളും കളരികളുമാണല്ലോ. ആറ്റുകാല് അമ്മ : ജനലക്ഷങ്ങളുടെ ദേവി എന്ന പുസ്തകം ശരിയായ ദിശാബോധത്തോടെ എഴുതപ്പെട്ടതാണ് എന്ന് ആദ്യവായനയില് തന്നെ നമുക്ക് ബോധ്യം വരും.ഒരു വിവാദപുസ്തകമായിട്ടല്ല ഞാന് ഈ കൃതിയെ വായിച്ചത്. തുറന്ന സംവാദ ത്തിനുള്ള സാധ്യത തുറന്നുതരുന്ന മനോഹരകൃതി ആയിട്ടാണ് എനിക്കിത് അനുഭവപ്പെട്ടത്.
തോറ്റംപാട്ടുകളുടെ സൌന്ദര്യം, പൊങ്കാല മഹോത്സവത്തിന്റെ ആഘോഷം, ത്രിപുരസുന്ദരിയായ അമ്മയുടെ അലങ്കാരപ്രിയത, നിത്യപൂജാ ക്രമത്തിലെ സൂക്ഷ്മാംശങ്ങള് എല്ലാം ഒന്നിനൊന്നു മനോഹരമാക്കിയ ഈ കൃതി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് അന്താരാഷ്ട്ര തലത്തില് ശ്രദ്ധേയരായ Harper Collins ആണ്. കമനീയമായ അനേകം ചിത്രങ്ങളും ഇല്ല സ്ട്രെഷനുകളും സ്കെച്ചുകളും പുസ്തകത്തിന്റെ സൌന്ദര്യത്തിനു മാറ്റ് കൂട്ടിയിട്ടുണ്ട്..
ഒരിക്കല് ശ്രീ എം ടി വാസുദേവന് നായര് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു : ദൈവം ഉണ്ടെങ്കിലും
ഇല്ലെങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ കൊടിക്കുന്നിലമ്മ ഉണ്ട്. സത്യമായും ഉണ്ട്.
മാടായിക്കാവിലും, കൊടുങ്ങല്ലൂരും ലോകനാര്ക്കാവിലും ചോറ്റാനിക്കരയിലും
പാറമേക്കാവിലും അന്തിമാഹാകാളന് കാവിലും ചിനക്കത്തൂരും തിരുവാണിക്കാവിലും
എന്നുവേണ്ട കേരളക്കരയിലെ ഗ്രാമാന്തരങ്ങളില് കുടിയിരുന്ന അമ്മ ധൈവതം
മഹിഷാസുര മര്ദ്ദിനിയും ത്രിപുരസുന്ദരിയുമായ ഭദ്രകാളിയുടെ വിവിധ
ഭാവങ്ങളാണ്. ആറ്റുകാലിലും ശാന്തരൂപിണിയായ അമ്മയുടെ സ്ഥിര പ്രതിഷ്ഠയാണ് .
സ്വയംഭൂവെന്നു സങ്കല്പ്പിക്കാവുന്ന , അതീത കാലങ്ങളില് എന്നോ ഉരുവായ
ദേവീസാന്നിധ്യം. അധ:സ്ഥിത സമൂഹത്തിന്റെ ഹൃദയശോഭയില് നിന്നാണ് അമ്മയുടെ
മുടിപ്പുര വളര്ന്നത്. തിരുവിതാംകൂര് രാജവംശവും കോട്ടക്കകത്തെ ബ്രാഹ്മണ
സമൂഹവും തിരുവനന്തപുരത്തിന് ചുറ്റുമുള്ള പ്രബലരായ നായര്സമൂഹവുമല്ല
ആറ്റുകാല് മുടിപ്പുരയെ വളര്ത്തിയത്. നാടെങ്ങുമുള്ള കീഴ് ജാതിക്കാരായ
സാധുജനങ്ങളും കര്ഷകരും പരിതാപകരമായ ജീവിത പരിതോവസ്ഥകളില് കഴിഞ്ഞ
പാവങ്ങളും കണ്ണീരും കാണിക്കയും വെച്ച് ഉള്ളുരുകിയ നൈവേദ്യം നല്കി ദേവിയെ
തോറ്റി വളര്ത്തിയതാണ് നാമിന്നു കാണുന്ന ആറ്റുകാല്.
തലമുറയായി തോറ്റം പാട്ട് പാടുന്ന മധുവാശാന്റെ ഓര്മകളില് ഭദ്രകാളീ സ്തവങ്ങളില് കന്യ പുനര്ജനിക്കുന്നു. വ്യാഖ്യാനക്ഷമമല്ലാത്ത, മലയാഴ്മയില് ഭദ്രയുടെ സാന്നിധ്യം മധുവാശാന് അനുഭവിക്കുന്നു. പച്ചപ്പന്തല് കെട്ടി കാപ്പണിഞ്ഞു കുത്തിയോട്ടപ്പന്തല് ഒരുങ്ങി .. ആശാനും കൂട്ടരും കൊടുങ്ങല്ലൂര് ദേവിയെ തോറ്റി ഉണര്ത്തി ആറ്റുകാലിലേക്ക് ആവാഹിക്കുന്ന ഭാഗം സൈക്കടലിക് ആയിട്ടാണ് ലക്ഷ്മീ രാജീവ് പുസ്തകത്തില് ആവിഷ്കരിക്കുന്നത്. പന്തലിനുചുറ്റും തടിച്ചുകൂടിയ ഭക്ത ജനം വായ് ക്കുരവയിട്ടു ( Ululation) ദേവിയെ വരവേല്ക്കുന്നു. ആറ്റുകാലിനു ചുറ്റുമുള്ള പതിനൊന്നു നായര് കുടുംബങ്ങളാണ് ഇപ്പോള് തോറ്റംപാട്ട് നടത്തിവരുന്നത്. അമ്പതു വര്ഷത്തോളം ആറ്റുകാലിലെ മേല്ശാന്തിയായിരുന്ന തുളു ബ്രാഹ്മണനായ വിഷ്ണുതീര്ഥന് പോറ്റി അമ്പലത്തിനു ചുറ്റുപാടുമുള്ള കുട്ടികള്ക്കൊപ്പം നാലണ എട്ടണ നാണയങ്ങളായി ഭക്തജനങ്ങളില് നിന്ന് സ്വരൂപിച്ച ധനത്തില് നിന്നാണ് പൊങ്കാല മഹോത്സവത്തിന്റെ വളര്ച്ചയുടെ തുടക്കം. പില്ക്കാലം ഒന്നിലധികം തവണ ആറ്റുകാല് പൊങ്കാലയുടെ ജനസാന്നിധ്യം ഗിന്നസ് റെക്കോര് ഡില് രേഖപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി. ബി ബി സി ഉള്പ്പടെയുള്ള വിദേശമാധ്യമങ്ങള് പോലും പൊങ്കാലയുടെ മാഹാത്മ്യം ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ആരാധകര്ക്കായി പകര്ന്നു നല്കി.സ്ത്രീ ശാക്തീകരണം എന്ന പദം വര്ത്തമാന ലോകം പ്രയോഗിക്കുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ അക്ഷരാര്ഥത്തില് ആറ്റുകാല് ലോകത്തിനു മുന്നില് പ്രദര്ശിപ്പിച്ചു. പില്ഗ്രിം ടൂറിസത്തിന്റെ ഭൂപടത്തില് പുതിയൊരു ബ്രാന്ഡിംഗ് ക്രമേണ വരികയാണ്: 'Kerala - Goddess s own country '.
ലക്ഷ്മി രാജീവിന്റെ പുസ്തകത്തില് ഇനി പറയാനുള്ളത് ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിലെ നിത്യപൂജയുടെ ദീപ്തമായ വിവരണവും ഗ്രന്ധരചനയില് ലേഖിക നേരിട്ട വെല്ലുവിളികളുമാണ്. അതോടൊപ്പം ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ പിന്നില് പ്രവര്ത്തിച്ച കൂട്ടായ്മയുടെ കഥയും. Lyrical എന്ന് പറയാവുന്ന ഭാഷയിലാണ് ലക്ഷ്മി തന്റെ അന്വേഷണത്തിന്റെ നിമിഷങ്ങള് രേഖപ്പെടുത്തുന്നത്.
തലമുറയായി തോറ്റം പാട്ട് പാടുന്ന മധുവാശാന്റെ ഓര്മകളില് ഭദ്രകാളീ സ്തവങ്ങളില് കന്യ പുനര്ജനിക്കുന്നു. വ്യാഖ്യാനക്ഷമമല്ലാത്ത, മലയാഴ്മയില് ഭദ്രയുടെ സാന്നിധ്യം മധുവാശാന് അനുഭവിക്കുന്നു. പച്ചപ്പന്തല് കെട്ടി കാപ്പണിഞ്ഞു കുത്തിയോട്ടപ്പന്തല് ഒരുങ്ങി .. ആശാനും കൂട്ടരും കൊടുങ്ങല്ലൂര് ദേവിയെ തോറ്റി ഉണര്ത്തി ആറ്റുകാലിലേക്ക് ആവാഹിക്കുന്ന ഭാഗം സൈക്കടലിക് ആയിട്ടാണ് ലക്ഷ്മീ രാജീവ് പുസ്തകത്തില് ആവിഷ്കരിക്കുന്നത്. പന്തലിനുചുറ്റും തടിച്ചുകൂടിയ ഭക്ത ജനം വായ് ക്കുരവയിട്ടു ( Ululation) ദേവിയെ വരവേല്ക്കുന്നു. ആറ്റുകാലിനു ചുറ്റുമുള്ള പതിനൊന്നു നായര് കുടുംബങ്ങളാണ് ഇപ്പോള് തോറ്റംപാട്ട് നടത്തിവരുന്നത്. അമ്പതു വര്ഷത്തോളം ആറ്റുകാലിലെ മേല്ശാന്തിയായിരുന്ന തുളു ബ്രാഹ്മണനായ വിഷ്ണുതീര്ഥന് പോറ്റി അമ്പലത്തിനു ചുറ്റുപാടുമുള്ള കുട്ടികള്ക്കൊപ്പം നാലണ എട്ടണ നാണയങ്ങളായി ഭക്തജനങ്ങളില് നിന്ന് സ്വരൂപിച്ച ധനത്തില് നിന്നാണ് പൊങ്കാല മഹോത്സവത്തിന്റെ വളര്ച്ചയുടെ തുടക്കം. പില്ക്കാലം ഒന്നിലധികം തവണ ആറ്റുകാല് പൊങ്കാലയുടെ ജനസാന്നിധ്യം ഗിന്നസ് റെക്കോര് ഡില് രേഖപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി. ബി ബി സി ഉള്പ്പടെയുള്ള വിദേശമാധ്യമങ്ങള് പോലും പൊങ്കാലയുടെ മാഹാത്മ്യം ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ആരാധകര്ക്കായി പകര്ന്നു നല്കി.സ്ത്രീ ശാക്തീകരണം എന്ന പദം വര്ത്തമാന ലോകം പ്രയോഗിക്കുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ അക്ഷരാര്ഥത്തില് ആറ്റുകാല് ലോകത്തിനു മുന്നില് പ്രദര്ശിപ്പിച്ചു. പില്ഗ്രിം ടൂറിസത്തിന്റെ ഭൂപടത്തില് പുതിയൊരു ബ്രാന്ഡിംഗ് ക്രമേണ വരികയാണ്: 'Kerala - Goddess s own country '.
ലക്ഷ്മി രാജീവിന്റെ പുസ്തകത്തില് ഇനി പറയാനുള്ളത് ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിലെ നിത്യപൂജയുടെ ദീപ്തമായ വിവരണവും ഗ്രന്ധരചനയില് ലേഖിക നേരിട്ട വെല്ലുവിളികളുമാണ്. അതോടൊപ്പം ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ പിന്നില് പ്രവര്ത്തിച്ച കൂട്ടായ്മയുടെ കഥയും. Lyrical എന്ന് പറയാവുന്ന ഭാഷയിലാണ് ലക്ഷ്മി തന്റെ അന്വേഷണത്തിന്റെ നിമിഷങ്ങള് രേഖപ്പെടുത്തുന്നത്.
കേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളില് ആഗമശാസ്ത്ര വിധിയനുസരിച്ചുള്ള പൂജാ
സമ്പ്രദായമാണ് നിലനില്ക്കുന്നത്. ചേന്നാസ് രൂപകല്പന ചെയ്ത
തന്ത്രസമുച്ചയത്തിലെ സങ്കല്പവിധികളാണ് ക്ഷേത്രപൂജകള്ക്കായി
വിന്യസിച്ചിട്ടുള്ളത്. ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിലെ നിത്യപൂജാ സമ്പ്രദായത്തെ
ക്കുറിച്ചു പഠിക്കാനായി ലക്ഷ്മി രാജീവ് ചേന്നാസ് നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെയും
വാസ്തുസമ്പ്രദായം അറിയാന് കാണിപ്പയ്യുര് കുടുംബത്തിന്റെയും സഹായം തേടി.
'ആറ്റുകാല് അമ്മ: ജനലക്ഷങ്ങളുടെ ദേവി' എന്ന കൃതിയുടെ പൂര്ണത അതിലെ
സൂക്ഷ്മാംശങ്ങളുടെ വര്ണനയും സൌന്ദര്യാവിഷ്കാരവുമാണ്.
പൊങ്കാലയുടെ പത്തുനാളുകളും തോറ്റം പാട്ടുകളുടെ ആനുപൂര്വിയും രേഖപ്പെടുത്തിയതിനു പുറമേ ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിലെ നിത്യപൂജയുടെ വിശദാംശങ്ങളിലും ലക്ഷ്മി നടത്തുന്ന നിരീക്ഷണങ്ങള് നമ്മുടെ വായനാമണ്ഡലത്തെ വികസ്വരമാക്കുന്നു. ക്ഷേത്രങ്ങളില് ചെന്നു കൈകൂപ്പി ശ്രീകോവില് വലം വെച്ച് പ്രസാദവും വാങ്ങി തിരിച്ചുപോകുന്ന ആരാധനയുടെ പതിവുരീതി വിട്ട്, ജിജ്ഞാസുവായ ഒരു സാധകന് ക്ഷേത്രത്തെ ശരീരമായും പ്രതിഷ്ഠയെ ആത്മാവായും തിരിച്ചറിയുന്ന ഉപാസനയുടെ സമുന്നതമായ തലത്തില് വിനീതയായി എല്ലാം അറിയാന് ശ്രമിചതിന്റെ അടയാളമാണ് പുസ്തകത്തിലെ അവസാനഭാഗങ്ങള്. അതിരാവിലെ പാണി കൊട്ടി ഭൂപാളരാഗത്തില് നാഗസ്വരം ശ്രുതിയുണര്ത്തുമ്പോള് ദേവി പള്ളിയുണരുകയായി. ശംഖനാദവും തകില്താളവും അകമ്പടി സേവിക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം അപ്പോഴേക്കും ആരാധനയുടെ ഭക്തമാനസങ്ങള്ക്കായി നട തുറക്കും. കെടാവിളക്കില് നിന്ന് പകരുന്ന ദീപം മിഴി തുറക്കുന്നതോടെ ആറ്റുകാല് അമ്മയുടെ ഒരു ദിവസം തുങ്ങുകയാണ്. ദേഹശുദ്ധിയും ശംഖുപൂരണവും ആത്മാരാധനയും നിര്വഹിക്കുന്ന പൂജാരി നിര്മാല്യം തൊഴാന് ഭക്തരെ അനുവദിക്കുന്നു. ഉഷ:പൂജയും പന്തീരടിയും ഉച്ചപൂജയും അത്താഴപൂജയുമാണ് ക്ഷേത്രത്തിലെ പതിവ് പൂജാക്രമം. താന്ത്രികവിധി അറിയുന്ന മേല്ശാന്തി പദ്മമാത്രവും സപരിവാരവും പീഠപൂജയും ആവാഹനവും മൂര്ത്തിപൂജയും കഴിഞ്ഞു നിവേദ്യവും നമസ്കാരവും ദീപാരാധനയും വിധിയാംവണ്ണം ഏകാഗ്രമായി മൂലമന്ത്രം ജപിച്ചു ഷോഡശോപചാരവും നിര്വഹിച്ച് ആരാധനയുടെ പൂര്ണതയില് എത്തുന്നു. പാദ്യവും അര്ഘ്യവുംആചമനവും മധുപര്ക്കവും പുനരാചമനവും സ്നാനവും പുന:സ്നാനവും വസ്ത്രവും അംഗവസ്ത്രവും യജ്നോപവീതവും ഭൂഷണവും ഗന്ധവും പുഷ്പവും ധൂപവും ദീപവും നിവേദ്യവും വന്ദനവുമായി പ്രസന്നപൂജ തൊട്ടു അത്താഴപൂജ വരെ നീളുന്ന പൂജാവിധികള് നാലമ്പലത്തിനു ചുറ്റും അലൌകികമായ ഊര്ജപ്രസരം നല്കുന്നു.
സോപാനത്തിനരികെ ഇടക്കയുടെ നാദവും പാണിയില് വിരല് തൊടുമ്പോള് വിടരുന്ന മൃദുഘോഷവും അന്തരീക്ഷത്തിനു പകരുന്ന ശോഭ ചെറുതല്ല. രാത്രി ദേവി നീലാംബരി രാഗം ശ്രവിച്ചു പള്ളിയുറങ്ങും വരെ ക്ഷേത്രന്തരീക്ഷം മുഖരിതമായി നില്ക്കും.
താളവും സംഗീതവും കലയും പോലെ, വാസ്തുവും ജ്യോതിഷവും വൈദ്യവും പോലെ കാവ്യവും അലങ്കാരവും മീംമാസയും പോലെ കേരളത്തിന്റെ തനതായ സംഭാവനകളില് അഗ്രിമ സ്ഥാനത്താണ് താന്ത്രിക വിധികളും. ഷഡാധാരയോഗ സമ്പ്രദായത്തിലുള്ള പൂജാവിധികള് അതിസൂക്ഷ്മമായി നിര്വഹിക്കപ്പെടുന്ന പ്രാര്ഥനകളും.
ഈ കൃതിയുടെ രചന ക്ലേശപൂര്ണമായിരുന്നു എന്ന് നമുക്ക് മന്സ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. ലളിതവും ദീപ്തവുമായ ഭാഷയില് വാക്കിന്റെ സൌന്ദര്യ രഹസ്യം തൊട്ടറിഞ്ഞാണ് ലക്ഷ്മി രാജീവ് രചന നിര്വഹിച്ചിട്ടുള്ളത്. അനേകം ഗുരുക്കന്മാരേയും സൌഹൃദങ്ങളെയും ഗവേഷണകൌതുകമുള്ള അധ്യാപകരെയും ചരിത്രപണ്ഡിതന്മാരെയും ഇതിനായി അവര് കണ്ടെത്തുന്നുണ്ട്. അഖിലേന്ത്യാ പ്രശസ്തമായ 'നിയോഗി ബുക്സിലെ' കോപ്പി എഡിറ്റര് ആയിരുന്ന ലക്ഷ്മി രാജീവ് പ്രാസാധനകലയില് തനിക്കുള്ള അനുഭവസമ്പത്ത് ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ സംവിധാനത്തില് അതീവശ്രദ്ധ ചെലുത്താന് സഹായകമായിട്ടുണ്ട്.. മദനനെപ്പോലുള്ള മികച്ച ആര്ട്ടിസ്റ്റുകളുടെ രേഖാചിത്രങ്ങളും ഹരി തിരുമല, മനോജ് വാസുദേവന് തുടങ്ങിയ ഫോടോഗ്രാഫര്മാരുടെയും സംഭാവനകളും പുസ്തകത്തെ അന്താരാഷ്ട്ര നിലാവരത്തിലേക്ക് കൈപിടിച്ചുയര്ത്തിയിട്ടുണ്ട്.
ഈ പുസ്തകത്തെ കുറിച്ച് കഴിഞ്ഞ ലക്കങ്ങളില് എഴുതിയത് വായിച്ചു എന്റെ ഒരടുത്ത സുഹൃത്ത് എഴുതി ചോദിച്ചു: ഏട്ടാ സത്യത്തില് ആറ്റുകാല് അമ്മയോ ലക്ഷ്മിയോ ദേവി? എന്ന്. മറുപടിയായി : " ഉപ്പിനെ അറിയാന് ഉപ്പാവണം" എന്നാണ് ഞാന് പറഞ്ഞത്. ശ്രീമതി ലക്ഷ്മി രാജീവിന്റെ ആത്മ സമര്പ്പണമാണ് ഈ പുസ്തകം. അമ്മയില് ആവിഷ്ടയായി നിന്നാണ് ഇതിലെ ഓരോ അദ്ധ്യായവും അങ്കനം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.
ആറ്റുകാല് ട്രസ്റ്റിലെ എം ഭാസ്കരന് നായര് , പ്രൊഫ. എ. ജെ തോമസ്, എം അജിത്കുമാര് , മേല് ശാന്തിയായിരുന്ന കണ്ണന് പോറ്റി ഗുരുതുല്യനായ കെ കെ നായര്, കേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളെക്കുറിച്ച് ആധികാരികമായി പഠനം നടത്തിയ ജയശങ്കര് തുടങ്ങി എത്രയോ പേരുടെ പിന്തുണയോടെയാണ് ഈ കൃതി പൂര്ത്തിയാക്കിയത് എന്ന് ലക്ഷ്മി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
" മാം മദീയാം ച സകലമസ്മല് സ്വാമിന്ന്യൈ ഭദ്രകാളീ തുഭ്യം സമ്യക് സമര്പ്പയാമി" എന്റെ എല്ലാം അവിടത്തേക്ക് സമര്പ്പിക്കുന്നു ദേവീ ...
നാല് വര്ഷം മുന്പൊരു മധ്യാഹ്നത്തില് ഉച്ചശീവേലി വണങ്ങി നില്ക്കെ ആരംഭിച്ച മഹാമായയോടുള്ള പ്രണയം, എഴുതിത്തീര്ന്ന പുസ്തകവുമായി വീണ്ടും ഒരു ഉച്ചശീവേലിക്ക് സാക്ഷിയായി നില്ക്കെ ലക്ഷ്മി എഴുതി :
" I again watched the ucha sheeveli of the Goddess going past me, the temple drummers and the priests in the procession, smiled at me.
My Goddess, my Amma, I whispered. From within my heart, I heard Her reassuring beat. Her. Mine. Ours"
ഒരാത്മസമര്പ്പണത്തിന്റ ഫലശ്രുതി .
പൊങ്കാലയുടെ പത്തുനാളുകളും തോറ്റം പാട്ടുകളുടെ ആനുപൂര്വിയും രേഖപ്പെടുത്തിയതിനു പുറമേ ആറ്റുകാല് ക്ഷേത്രത്തിലെ നിത്യപൂജയുടെ വിശദാംശങ്ങളിലും ലക്ഷ്മി നടത്തുന്ന നിരീക്ഷണങ്ങള് നമ്മുടെ വായനാമണ്ഡലത്തെ വികസ്വരമാക്കുന്നു. ക്ഷേത്രങ്ങളില് ചെന്നു കൈകൂപ്പി ശ്രീകോവില് വലം വെച്ച് പ്രസാദവും വാങ്ങി തിരിച്ചുപോകുന്ന ആരാധനയുടെ പതിവുരീതി വിട്ട്, ജിജ്ഞാസുവായ ഒരു സാധകന് ക്ഷേത്രത്തെ ശരീരമായും പ്രതിഷ്ഠയെ ആത്മാവായും തിരിച്ചറിയുന്ന ഉപാസനയുടെ സമുന്നതമായ തലത്തില് വിനീതയായി എല്ലാം അറിയാന് ശ്രമിചതിന്റെ അടയാളമാണ് പുസ്തകത്തിലെ അവസാനഭാഗങ്ങള്. അതിരാവിലെ പാണി കൊട്ടി ഭൂപാളരാഗത്തില് നാഗസ്വരം ശ്രുതിയുണര്ത്തുമ്പോള് ദേവി പള്ളിയുണരുകയായി. ശംഖനാദവും തകില്താളവും അകമ്പടി സേവിക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം അപ്പോഴേക്കും ആരാധനയുടെ ഭക്തമാനസങ്ങള്ക്കായി നട തുറക്കും. കെടാവിളക്കില് നിന്ന് പകരുന്ന ദീപം മിഴി തുറക്കുന്നതോടെ ആറ്റുകാല് അമ്മയുടെ ഒരു ദിവസം തുങ്ങുകയാണ്. ദേഹശുദ്ധിയും ശംഖുപൂരണവും ആത്മാരാധനയും നിര്വഹിക്കുന്ന പൂജാരി നിര്മാല്യം തൊഴാന് ഭക്തരെ അനുവദിക്കുന്നു. ഉഷ:പൂജയും പന്തീരടിയും ഉച്ചപൂജയും അത്താഴപൂജയുമാണ് ക്ഷേത്രത്തിലെ പതിവ് പൂജാക്രമം. താന്ത്രികവിധി അറിയുന്ന മേല്ശാന്തി പദ്മമാത്രവും സപരിവാരവും പീഠപൂജയും ആവാഹനവും മൂര്ത്തിപൂജയും കഴിഞ്ഞു നിവേദ്യവും നമസ്കാരവും ദീപാരാധനയും വിധിയാംവണ്ണം ഏകാഗ്രമായി മൂലമന്ത്രം ജപിച്ചു ഷോഡശോപചാരവും നിര്വഹിച്ച് ആരാധനയുടെ പൂര്ണതയില് എത്തുന്നു. പാദ്യവും അര്ഘ്യവുംആചമനവും മധുപര്ക്കവും പുനരാചമനവും സ്നാനവും പുന:സ്നാനവും വസ്ത്രവും അംഗവസ്ത്രവും യജ്നോപവീതവും ഭൂഷണവും ഗന്ധവും പുഷ്പവും ധൂപവും ദീപവും നിവേദ്യവും വന്ദനവുമായി പ്രസന്നപൂജ തൊട്ടു അത്താഴപൂജ വരെ നീളുന്ന പൂജാവിധികള് നാലമ്പലത്തിനു ചുറ്റും അലൌകികമായ ഊര്ജപ്രസരം നല്കുന്നു.
സോപാനത്തിനരികെ ഇടക്കയുടെ നാദവും പാണിയില് വിരല് തൊടുമ്പോള് വിടരുന്ന മൃദുഘോഷവും അന്തരീക്ഷത്തിനു പകരുന്ന ശോഭ ചെറുതല്ല. രാത്രി ദേവി നീലാംബരി രാഗം ശ്രവിച്ചു പള്ളിയുറങ്ങും വരെ ക്ഷേത്രന്തരീക്ഷം മുഖരിതമായി നില്ക്കും.
താളവും സംഗീതവും കലയും പോലെ, വാസ്തുവും ജ്യോതിഷവും വൈദ്യവും പോലെ കാവ്യവും അലങ്കാരവും മീംമാസയും പോലെ കേരളത്തിന്റെ തനതായ സംഭാവനകളില് അഗ്രിമ സ്ഥാനത്താണ് താന്ത്രിക വിധികളും. ഷഡാധാരയോഗ സമ്പ്രദായത്തിലുള്ള പൂജാവിധികള് അതിസൂക്ഷ്മമായി നിര്വഹിക്കപ്പെടുന്ന പ്രാര്ഥനകളും.
ഈ കൃതിയുടെ രചന ക്ലേശപൂര്ണമായിരുന്നു എന്ന് നമുക്ക് മന്സ്സിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. ലളിതവും ദീപ്തവുമായ ഭാഷയില് വാക്കിന്റെ സൌന്ദര്യ രഹസ്യം തൊട്ടറിഞ്ഞാണ് ലക്ഷ്മി രാജീവ് രചന നിര്വഹിച്ചിട്ടുള്ളത്. അനേകം ഗുരുക്കന്മാരേയും സൌഹൃദങ്ങളെയും ഗവേഷണകൌതുകമുള്ള അധ്യാപകരെയും ചരിത്രപണ്ഡിതന്മാരെയും ഇതിനായി അവര് കണ്ടെത്തുന്നുണ്ട്. അഖിലേന്ത്യാ പ്രശസ്തമായ 'നിയോഗി ബുക്സിലെ' കോപ്പി എഡിറ്റര് ആയിരുന്ന ലക്ഷ്മി രാജീവ് പ്രാസാധനകലയില് തനിക്കുള്ള അനുഭവസമ്പത്ത് ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ സംവിധാനത്തില് അതീവശ്രദ്ധ ചെലുത്താന് സഹായകമായിട്ടുണ്ട്.. മദനനെപ്പോലുള്ള മികച്ച ആര്ട്ടിസ്റ്റുകളുടെ രേഖാചിത്രങ്ങളും ഹരി തിരുമല, മനോജ് വാസുദേവന് തുടങ്ങിയ ഫോടോഗ്രാഫര്മാരുടെയും സംഭാവനകളും പുസ്തകത്തെ അന്താരാഷ്ട്ര നിലാവരത്തിലേക്ക് കൈപിടിച്ചുയര്ത്തിയിട്ടുണ്ട്.
ഈ പുസ്തകത്തെ കുറിച്ച് കഴിഞ്ഞ ലക്കങ്ങളില് എഴുതിയത് വായിച്ചു എന്റെ ഒരടുത്ത സുഹൃത്ത് എഴുതി ചോദിച്ചു: ഏട്ടാ സത്യത്തില് ആറ്റുകാല് അമ്മയോ ലക്ഷ്മിയോ ദേവി? എന്ന്. മറുപടിയായി : " ഉപ്പിനെ അറിയാന് ഉപ്പാവണം" എന്നാണ് ഞാന് പറഞ്ഞത്. ശ്രീമതി ലക്ഷ്മി രാജീവിന്റെ ആത്മ സമര്പ്പണമാണ് ഈ പുസ്തകം. അമ്മയില് ആവിഷ്ടയായി നിന്നാണ് ഇതിലെ ഓരോ അദ്ധ്യായവും അങ്കനം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.
ആറ്റുകാല് ട്രസ്റ്റിലെ എം ഭാസ്കരന് നായര് , പ്രൊഫ. എ. ജെ തോമസ്, എം അജിത്കുമാര് , മേല് ശാന്തിയായിരുന്ന കണ്ണന് പോറ്റി ഗുരുതുല്യനായ കെ കെ നായര്, കേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളെക്കുറിച്ച് ആധികാരികമായി പഠനം നടത്തിയ ജയശങ്കര് തുടങ്ങി എത്രയോ പേരുടെ പിന്തുണയോടെയാണ് ഈ കൃതി പൂര്ത്തിയാക്കിയത് എന്ന് ലക്ഷ്മി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
" മാം മദീയാം ച സകലമസ്മല് സ്വാമിന്ന്യൈ ഭദ്രകാളീ തുഭ്യം സമ്യക് സമര്പ്പയാമി" എന്റെ എല്ലാം അവിടത്തേക്ക് സമര്പ്പിക്കുന്നു ദേവീ ...
നാല് വര്ഷം മുന്പൊരു മധ്യാഹ്നത്തില് ഉച്ചശീവേലി വണങ്ങി നില്ക്കെ ആരംഭിച്ച മഹാമായയോടുള്ള പ്രണയം, എഴുതിത്തീര്ന്ന പുസ്തകവുമായി വീണ്ടും ഒരു ഉച്ചശീവേലിക്ക് സാക്ഷിയായി നില്ക്കെ ലക്ഷ്മി എഴുതി :
" I again watched the ucha sheeveli of the Goddess going past me, the temple drummers and the priests in the procession, smiled at me.
My Goddess, my Amma, I whispered. From within my heart, I heard Her reassuring beat. Her. Mine. Ours"
ഒരാത്മസമര്പ്പണത്തിന്റ ഫലശ്രുതി .
- s e t h u m a d h a v a n m a c h a d