mind scape 14
നീന്‍റെ കത്തെനിക്കു കിട്ടിയിരുന്നു. അതിലെ കവിത എന്‍റെഹൃദയം നിറച്ചു. സ്നേഹമുണ്ടായിരിക്കുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ മുഴുവനായും കവിതയായിത്തീരും. സ്നേഹത്തിനെക്കാളും വലിയ മറ്റൊരറിവുണ്ടോ ? അറിഞ്ഞുകൂടാ. ഒന്നറിയാം ജീവിതത്തിലെ യഥാര്‍ഥ സത്ത ഹൃദയമാണ്, ബുദ്ധിയല്ല. എന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നോടെനിക്ക് ഇത്രയും ഇഷ്ടം തോന്നനെന്തേ എന്ന ചോദ്യം എന്നെ അദ്ഭുതപ്പെടുത്തി. സ്നേഹം കാര്യകാരണങ്ങള്‍ക്ക് വിധേയമാണോ? അങ്ങനെയെങ്കില്‍ അതെങ്ങനെ സ്നേഹമാകും? നീ ആവശ്യപ്പെട്ടല്ല ഞാനൊന്നും ചെയ്തത്. ആരും ആവശ്യപെട്ടല്ല ഞാനൊന്നും ചെയ്യുന്നത്. അകാരണമാണെന്നതല്ലേ സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഭംഗി? വിളക്കില്‍ വെളിച്ചമെന്നത് പോലെ അതെന്നില്‍ ഞാനറിയാതെ നിറഞ്ഞുകവിഞ്ഞതല്ലേ? ഈ സ്വാര്‍ഥതയും ഭ്രാന്തും അതിന്‍റെ നാനാര്‍ഥമല്ലെ , സത്യത്തില്‍? സ്നേഹം ഒരു തെറ്റും ഒരിക്കലും വരുത്തിയിട്ടില്ല. മറിച്ചാണ് അനുഭവം. ഇത്രയും സ്നേഹമസൃണമായൊരു കത്ത് നീ എഴുതുമെന്ന് ഞാന്‍ കരുതിയില്ല. സ്നേഹത്തി ന്‍റെ പ്രകാശം അറിയണമെങ്കില്‍ കണ്ണുണ്ടാവണം. നിനക്കാ കണ്ണുണ്ട്.അതിനാല്‍ പ്രശംസ അര്‍ഹിക്കുന്നത് ഞാനല്ല.
കൂട്ടുകാരി, ഞാന്‍ ഓഷോ വായിക്കുകയായിരുന്നു.
തിരിച്ചുവന്നതും എന്നെ കാത്തിരുന്ന കത്തുകളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ തിരഞ്ഞു. പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവില്ല , അതിന്‍റെ ആനന്ദം. നീ എഴുതുന്നു. നിന്‍റെ അഭാവത്തില്‍ ആ വാക്കുകള്‍ ഊഷ്മളമായൊരു സാന്നിധ്യമാകുന്നു. യഥാര്‍ഥത്തില്‍ സ്നേഹമെന്നത് സാന്നിധ്യമാണ്. സ്നേഹമുള്ളിടത്ത് സ്ഥലവും കാലവും മാഞ്ഞുപോകുന്നു. അതില്ലാതെ വരുമ്പോള്‍ നാം തമ്മിലുള്ള ദൂരം അളക്കാന്‍ പോലുമാകാതെ വ്യര്‍ഥമായിപ്പോകുന്നു. പൂര്‍ണസ്നേഹത്തെ കണ്ടെത്തുന്നവര്‍ അവരവര്‍ക്കക്തു തന്നെ അതിന്‍റെ മധു നുണയുന്നു. പിന്നീട് ലോകം നമ്മുടെ ഉള്ളിലാവുന്നു. അപ്പോള്‍ ചന്ദ്രനും നക്ഷത്രങ്ങളും നമ്മുടെ അന്തരാത്മാവിലെ ചിദാകാശത്തില്‍ പൂത്തുലഞ്ഞു നില്‍ക്കും.
No comments:
Post a Comment